tag:blogger.com,1999:blog-74492936677858063402024-03-06T08:38:37.770+02:00χώρα του ποτέ ποτέπετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.comBlogger223125tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-18157896779365419432022-08-09T06:30:00.010+03:002022-08-09T06:30:00.168+03:00Βεβαιότητα <p><span style="font-family: inherit;">Δεν έχω ιδέα γιατί σταμάτησα να γράφω.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">Ίσως κάποια στιγμή αντικατέστησε την ανάγκη μου η θεραπεία. Ή ίσως κάποια στιγμή θεώρησα ότι λέω ακριβώς όσα σκέφτομαι και δε χρειάζεται να κρατώ πρακτικά για μετά.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">Μάλλον τίποτα από αυτά δε συνέβη. Πιάνω το νήμα εκεί που το άφησα, φτιάχνοντας λίστες. Μπορεί από την τελευταία φορά τίποτα να μην είναι ίδιο, μπορεί και τίποτα να μην έχει αλλάξει. Παραμένω με τη βεβαιότητα ότι δε μπορώ να κατανοήσω τα πάντα γύρω μου, κι είμαι πολύ συμφιλιωμένη με αυτό. </span></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqdT8Tnxzvv2wL_HAU__oZkFGiEHZXRUzjSyfzR7P0rwPW5TCV9T-RubZvVZj4s0WZUja3WW8Vi2vUdR9m_ot7RFtH2nVH-aE3JSWq5C2IPgyUf2zgiT-yBM5VHfbL80oObaoBiBKI390zq-zGc9boRysYEqj8ZXbb1Nw_6hiLNZ81rSrCLsWUS2lQPA/s705/9c0119e71da852f478c272e6c4094510.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="705" data-original-width="564" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqdT8Tnxzvv2wL_HAU__oZkFGiEHZXRUzjSyfzR7P0rwPW5TCV9T-RubZvVZj4s0WZUja3WW8Vi2vUdR9m_ot7RFtH2nVH-aE3JSWq5C2IPgyUf2zgiT-yBM5VHfbL80oObaoBiBKI390zq-zGc9boRysYEqj8ZXbb1Nw_6hiLNZ81rSrCLsWUS2lQPA/w320-h400/9c0119e71da852f478c272e6c4094510.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a class="Wk9 CCY czT eEj kVc xQ4" href="https://www.reddit.com/r/Art/comments/ev1hw4/transcendency_leossenas_digital_2020/?utm_source=share&utm_medium=ios_app&utm_name=iossmf" rel="noopener noreferrer nofollow" style="background-color: white; border-radius: 0px; color: #444444; display: block; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, Oxygen-Sans, Ubuntu, Cantarell, "Fira Sans", "Droid Sans", "Helvetica Neue", Helvetica, "ヒラギノ角ゴ Pro W3", "Hiragino Kaku Gothic Pro", メイリオ, Meiryo, "MS Pゴシック", Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 12px; outline: 0px; text-align: start; text-decoration-line: none; transition: transform 85ms ease-out 0s;" target="_blank"><h1 class="lH1 dyH iFc H2s R-d O2T zDA IZT" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; color: var(--color-text-default); font-family: var(--font-family-default-latin); font-size: var(--font-size-600); margin: 0px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="font-weight: normal;">Transcendency, Leossenas, Digital, 2020</span></h1></a></td></tr></tbody></table><div style="text-align: center;"><br /></div><p><br /></p><p><br /></p>πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-79057405060935389352014-09-16T03:28:00.003+03:002014-09-16T03:29:11.109+03:00άβακας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μια μέρα<br />
<br />
4 ώρες σε δρόμους και υπόγειους σιδηροδρόμους<br />
8 ώρες στο γραφείο<br />
4 καφέδες<br />
8 ποτήρια νερό <br />
10 τσιγάρα<br />
2 αποτυχημένες προσπάθειες εισαγωγής κωδικού πρόσβασης <br />
20 εκτυπώσεις<br />
3 απεσταλμένα μεηλ, 24 εισερχόμενα <br />
12 τηλεφωνήματα<br />
5 τσατ ανοιχτα- 2 βάιμπερ<br />
50 νοτιφικεησο<br />
20 σελίδες βιβλίου<br />
5 φορές τουαλέτα<br />
2 φορές βουρτσισμα δοντιών<br />
<br />
<br />
2.40 ποδιά, 3.60 πρέκι, 1.60 ανοιγμα πόρτας, 1.<br />
50 άνοιγμα παραθυρου<br />
<br />
κι όλο κάτι διαφεύγει, αλλά τι;<br />
α, ναι, η ζωή<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-LWJjizM4kl4/VBeD5NK7__I/AAAAAAAACLo/wkjGIxFADKo/s1600/769787fac979e2bbaf14f36f05e1a419.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-LWJjizM4kl4/VBeD5NK7__I/AAAAAAAACLo/wkjGIxFADKo/s1600/769787fac979e2bbaf14f36f05e1a419.jpg" height="317" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><h1 class="commentDescriptionContent">
<a href="http://ofpaperandthings.blogspot.gr/2010/11/drawing-dan-slavinsky.html" target="_blank"><span style="font-size: xx-small;">of paper and things: drawing | dan slavinsky</span></a></h1>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-38585309427521573042014-08-12T01:56:00.000+03:002014-08-12T01:56:03.470+03:00Αύγουστος | καρτ ποστάλ προς άγνωστο παραλήπτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Αγαπητέ άγνωστε, </div>
<div style="text-align: justify;">
Ο φετινός Αύγουστος έφερε μια νέα δουλειά και μια διαρκή κούραση. Σωματική και ψυχική. Αυτός είναι ο Αύγουστος των ζωντανών- νεκρών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σου στέλνω αυτή την καρτ ποστάλ από το μπαλκόνι μου γιατί αν κι έχω κάνει σχέδια να φύγω για ξεκούραση μια βδομάδα, το σχέδιο μου μοιάζει τόσο μακρινό που δε μπορώ καν να το φανταστώ. Δεν ξέρω αλήθεια πόσο καιρό έχω να σχεδιάσω διακοπές. Τα τελευταία χρόνια έφευγα για δουλειές ή άλλες υποχρεώσεις, κι αυτό για πολύ λίγο, επίτηδες για να μη συνηθίζω και να μη μου λείπει η ξεκούραση. Τι είδους διαστροφή είναι αυτή, δεν ξέρω.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα όμως που σχεδόν έβαλα τα κλάματα από απόγνωση, αποφάσισα να μην το ξανακάνω. Και για αυτό το λόγο σου στέλνω αυτή την κάρτα, για να θυμάμαι αυτή την απόφαση. </div>
<div style="text-align: justify;">
Αποφάσισα επίσης ότι μια στο τόσο θα κλείνω τον υπολογιστή κι ότι θα προσπαθήσω να σε γνωρίσω. </div>
<div style="text-align: justify;">
Κι ότι όλα θα πάνε καλά. Κι αν δεν πάνε, ε τι να κάνουμε, δε θα πέσουμε και του θανατά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />Χαμόγελο.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-oSvF__unw6k/U-lJkhx8A5I/AAAAAAAACI8/4SOlyFFjpyg/s1600/tumblr_na5so4lPUo1qd8br9o5_400.gif" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-oSvF__unw6k/U-lJkhx8A5I/AAAAAAAACI8/4SOlyFFjpyg/s1600/tumblr_na5so4lPUo1qd8br9o5_400.gif" height="320" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><strong><a href="https://www.behance.net/gallery/18065111/X-Ray-Gifs">X-Ray Gif</a></strong><br />
by <a href="https://www.behance.net/Camwes">Cameron Drake</a> </td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-2855630921493157822014-07-11T16:07:00.000+03:002014-07-11T18:03:36.097+03:00snooze<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Πέρασε ο χρόνος, πάει καιρός από τότε που μιλάγαμε με υπονoούμενα μέσα από τα κείμενά μας. Και τελικά έμεινε η πίκρα από όσα δεν έγιναν ή από όσα δεν ειπώθηκαν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έμεινα να ονειρεύομαι κάθε νύχτα εκείνο το αγόρι. Και κάθε φορά να φεύγει για κάπου και να προσπαθώ να καθυστερήσω τον ύπνο μου με snooze μήπως έρθει και με βρει - Δέκα λεπτά κι άλλα δέκα. Αλλά στο τέλος πάντα ξυπνάω. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βαρέθηκα το αίσθημα του αποχωρισμού, μη με κάνεις να το συνηθίσω, αγόρι. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-cSrIDDVVeD4/U7_hIke8nmI/AAAAAAAACF8/VM9j4082ytk/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-cSrIDDVVeD4/U7_hIke8nmI/AAAAAAAACF8/VM9j4082ytk/s1600/3.jpg" height="400" width="307" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="st">House I. Architect: Dietrich Untertrifaller. Location/Year: Schwarzenberg, Austria / 1999. Photos: Ignacio Martinez</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-84909917060052079252014-05-21T02:25:00.003+03:002014-05-21T15:50:46.589+03:00Αντί κεράσματος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ανάβω ένα τσιγάρο ενώ περιμένω. Σταθμός Ελληνικό, απόγευμα, κρυμμένη σε ένα πεζούλι πίσω από παρκαρισμένες μηχανές δίπλα σε δύο κάδους. Κανονικά το ραντεβού είναι στην καφετέρια απέναντι αλλά δεν έχω λεφτά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περνάει από μπροστά μου ένας τύπος με ένα πλαστικό ποτήρι και τις τελευταίες του γουλιές καφέ. Τον βλέπω που έρχεται δίπλα μου, σκύβει κι ανοίγει τον κάδο και ψάχνει. Βρίσκει κι άλλα πλαστικά ποτήρια, πολλά από αυτά με καφέ. Αντιλαμβάνομαι ότι σκοπό έχει να τα μαζέψει. Κι όμως. Αρχίζει και ρουφάει τα υπολείμματα από κάθε ποτήρι κι ευλαβικά τα τοποθετεί ξανά μέσα. Μαζί και το ποτήρι που είχε μαζί του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και δεν έχω να κεράσω ούτε έναν καφέ, διάολε. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ποια θλίψη; ξεχάσαμε πια πώς είναι κι αυτή.</div>
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Di2z8K7ycOQ/U3vjL42GSNI/AAAAAAAACD4/pNBaVpgOlUA/s1600/tumblr_n5m9b183WR1r62zwpo5_r1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-Di2z8K7ycOQ/U3vjL42GSNI/AAAAAAAACD4/pNBaVpgOlUA/s1600/tumblr_n5m9b183WR1r62zwpo5_r1_500.jpg" height="320" width="247" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><a href="http://www.laurencedemaison.com/">Laurence Demaison</a> (France) Portraits With Smoke, 2013</i></td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-15892072898927676662014-05-05T22:07:00.001+03:002014-05-05T22:07:25.193+03:00selbst<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
...δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>κοφτές ανάσες και μια σκέψη ότι πρέπει να κόψω το τσιγάρο</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μετάβαση από τόπο σε τόπο με το περπάτημα γίνεται πιο ομαλά. Σου έχει τύχει να κοιμηθείς σε αεροπλάνο και να ξυπνήσεις σε άλλο μέρος, με άλλο καιρό και άλλη ώρα; Με το περπάτημα δεν είναι έτσι. Μπορείς να δεις τις αλλαγές στο τοπίο, στο χρόνο που περνάει στις μυρωδιές. Κάποιες φορές σκέφτεσαι απλώς ότι θα καεί η καρδιά σου ή κάποιος άλλος μυς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Τα χρώματα ζωντενεύουν λίγο πριν τη βροχή, το έχεις προσέξει; </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
...δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
εκτιμώ τη σιωπή περισσότερο από τον ομορφότερο ήχο ή από οποιαδήποτε μουσική. Ίσως γιατί μπορώ να την ερμηνεύσω όπως θέλω. θεωρώ τη σιωπή σπάνιο δώρο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>θα μου πεις σιωπή δεν υπάρχει. τότε εκτιμώ το λευκό θόρυβο. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
...δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
με βεβαιότητα ότι δε θα πάει τίποτα καλά, απλώς θα σου έπιανα το χέρι </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
... δρόμο παίρνω</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-59HZHblu6TA/U2feiaPNyVI/AAAAAAAACC0/hgXoqGCYBe4/s1600/tumblr_n10qidpv1X1qhwveto2_500.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-59HZHblu6TA/U2feiaPNyVI/AAAAAAAACC0/hgXoqGCYBe4/s1600/tumblr_n10qidpv1X1qhwveto2_500.png" height="320" width="216" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-7WhseSArbgw/U2felOOv0iI/AAAAAAAACDA/28ZHwRgeOfk/s1600/tumblr_n10qidpv1X1qhwveto4_500.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-7WhseSArbgw/U2felOOv0iI/AAAAAAAACDA/28ZHwRgeOfk/s1600/tumblr_n10qidpv1X1qhwveto4_500.png" height="320" width="216" /></a></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-F2WyENPFHUg/U2feihGDlBI/AAAAAAAACC4/WM0hwHvkVWQ/s1600/tumblr_n10qidpv1X1qhwveto3_500.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-F2WyENPFHUg/U2feihGDlBI/AAAAAAAACC4/WM0hwHvkVWQ/s1600/tumblr_n10qidpv1X1qhwveto3_500.png" height="320" width="216" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Selbst (Self), 1975-76 by <a href="http://www.flickr.com/photos/amesseter/8432816398/" target="_blank">Annegret Soltau</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-55325359392240980902014-03-31T03:17:00.001+03:002014-03-31T03:17:24.956+03:00κίτρινο φίλτρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Η άνοιξη είναι η εποχή της εμμηνόρροιας της φύσης. Η φύση είναι θηλυκή και τα έμμηνά της κίτρινοι κόκκοι. Και μέσα στις φερομόνες της εμείς κυκλοθυμικοί κι ασταθείς. Με χαμόγελο και κάψιμο στα σωθικά την ίδια ώρα, με το κεφάλι στην γκιλοτίνα κουνώντας το ρυθμικά σε κάποιο σκοπό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πάντα το είχα απορία: γιατί σε κοιτούν σαν τρελό όταν χορεύεις στο δρόμο;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Για μια στιγμή, μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου, ότι σκοτωνόμουν σε μακελιό, πάνω στο αμόκ ενός δυστυχισμένου που έβγαλε ημιαυτόματο. Έτσι απλά "θα περνούσα" από τη μιζέρια <a href="http://youtu.be/KPBLTlLTFHA" target="_blank">"γλυκά στην ανυπαρξία, σε ένα χώρο αναμεσα σε μέρη".</a> Το μόνο που θα με πείραζε θα ήταν τα ταξίδια που δεν έκανα. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περίεργη εποχή, ακόμα κι οι δυστοπίες μοιάζουν ουτοπίες ζώντας αυτήν την πραγματικότητα. Δυστοπίες/ουτοπίες μέσα από ένα κίτρινο φίλτρο. Και μέσα από ένα "το μόνο που ήθελα να φεύγαμε μαζί" </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-_TLf0uj5cgA/UzizgfwSl2I/AAAAAAAACBA/kHo0xLjIspU/s1600/1504536_10152322799184920_927466349_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-_TLf0uj5cgA/UzizgfwSl2I/AAAAAAAACBA/kHo0xLjIspU/s1600/1504536_10152322799184920_927466349_n.jpg" height="320" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="fbPhotosPhotoCaption" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption">Xiao Hong</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-53380615413836303542014-03-11T03:34:00.000+02:002014-03-11T18:35:05.803+02:00το τέλος του κόσμου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Η ενήλικη ζωή έχει προκαλέσει αλλαγή στο hue- saturation της αντίληψης του κόσμου, μια μόνιμα ανεπανόρωτη βλάβη στην κατανόηση των χρωμάτων. Σίγουρα μπορείς να καταλάβεις περισσότερα σε μια εικόνα, να διαβάσεις τις έννοιες και τα νοήματα αλλά χάνεις λίγο από την ουσία της ομορφιάς της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- λες να τελειώσει ο κόσμος;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- ας το πάμε αλλιώς: θα σε νοιάζει <b>όταν</b> τελειώσει;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- ναι, για να προλάβω να αυτοκτονήσω</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- δε θα πρέπει να σ' απασχολεί ο θάνατος</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- δε με απασχολεί ο θάνατος, ο πόνος μ' απασχολεί</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- ξέρεις ότι θα πονέσεις;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- ναι</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- εγώ πάντως δε θα αυτοκτονούσα. θα 'παιρνα αγκαλιά κάποιον και θα άραζα εκεί να πεθαίναμε μαζι.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
το τέλος του χρόνου, το τέλος του πόνου, το τέλος του δρόμου<i></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i>
...και ξανά από την αρχή<i></i></div>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><span style="font-size: xx-small;">(απόσπασμα από πραγματικό διάλογο)</span></i><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-weIm_cL8s84/Ux5n5KNgT1I/AAAAAAAAB9w/JZ16nFl0Jr0/s1600/win.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-weIm_cL8s84/Ux5n5KNgT1I/AAAAAAAAB9w/JZ16nFl0Jr0/s1600/win.jpg" height="292" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="character-name-holder">Quella Chiusa</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-19516117282632705802013-11-05T01:49:00.000+02:002013-11-05T01:51:05.827+02:00τέρατα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Οι σκελετοί δε βρίσκονται παραχωμένοι σε ντουλάπες, τα τέρατά σου δεν είναι κάτω από κανένα κρεβάτι, δεν παραμονεύουν στο σκοτάδι. Κουβαλάς τα τέρατά σου στην πλάτη σου, λυγίζεις από το βάρος τους κάθε λεπτό που περνά, ακόμα και στο φως της μέρας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέρατα </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σαν μεγάλα ερηπωμένα κτίρια που με νύχια και με δόντια κρατιούνται κλειστά, χτίζονται τα ανοίγματά τους μη τυχόν και μπει κάποιος μέσα, σκάνε τα τσιμέντα τους αποκαλύπτοντας σκουριασμένους οπλισμούς. <i>{Τα κτίρια-τέρατα όταν πεθαίνουν άραγε να πηγαίνουν σε κάποιο παράδεισο; Σε έναν παράδεισο κτιρίων που όλα μοιάζουν πιο όμορφα ή μένουν καταδικασμένα άσχημα;} </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εξαρτημένοι στην τοξικότητα σαν εκείνες τις ψυχές που πλανώνται στην πόλη και χάνουν κάθε μέρα λίγο λίγο το σώμα τους στο βωμό μια άρρωστης εξάρτησης σε υγρό μπαταρίας. <i>{Χρειάζονται να πεθάνουν αυτές ή ζουν κάθε μέρα την κόλαση;}</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με τεντωμένα χέρια σε παράκληση σαν δάσος αστικού τοπίου: κεραίες τηλεόρασης, πολύχρωμες μπουγάδες, μουχλιασμένα δώματα και οξειδωμένες αναμονές. <i>{Οι μπουγάδες σίγουρα όταν πεθαίνουν πηγαίνουν στον παράδεισο της διαφήμισης ενός μαλακτικού ρούχων.}</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πάρε το τέρας σου και χόρεψε. Η κόλαση είναι εδώ, παράδεισος δεν υπάρχει. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPZ3vh-bmoKteQNcRUBRqZLolvSB6oUdG3ggCDb8tm_hrddfn4_UJTq1GI1t4JMNURJ_KRnvu-tvFgnHYIdB48u7ZVdfP0ExII4Vj8ndYr4WZcVksI27HHx8NzAoFDbWO98Cw4rZnwUacw/s1600/1393322_516246545138841_492090777_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPZ3vh-bmoKteQNcRUBRqZLolvSB6oUdG3ggCDb8tm_hrddfn4_UJTq1GI1t4JMNURJ_KRnvu-tvFgnHYIdB48u7ZVdfP0ExII4Vj8ndYr4WZcVksI27HHx8NzAoFDbWO98Cw4rZnwUacw/s400/1393322_516246545138841_492090777_n.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"type":45,"tn":"*G"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption">Choi Xoo Ang</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-19103049489581242202013-09-28T04:00:00.001+03:002013-09-28T04:38:32.207+03:00I can be a frog<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-pEyVQewyjZI/UkYpZuFhylI/AAAAAAAABzA/HaieES4ap80/s320/553160_10200792827364542_959257217_n.jpg" width="320" /></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://liveradio.radiobubble.gr/2013/09/icanbeafrog260913.html?spref=tw" target="_blank">πατήστε στην εικόνα για να ακούσετε</a></div>
<br />
<span style="color: black;"><span class="cloudcast-text-description" itemprop="description">λέω "παράδεισος", όχι. λέω "κόλαση", όχι. "ανομολόγητο", ok. στέλνω για το "ανεκπλήρωτο".</span> </span>
<br />
<div style="color: #02a0c7; display: block; font-family: Helvetica,Arial,sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 3px 4px; text-align: justify; width: 472px;">
<br />
<span style="font-size: xx-small;"><i><span style="color: black;">Η εκπομπή I can be a frog με την <a href="https://twitter.com/kaloutsiki" target="_blank">@kaloutsiki</a> της Πέμπτης 26/09/13 </span></i></span></div>
<div style="color: #02a0c7; display: block; font-family: Helvetica,Arial,sans-serif; margin: 0px; padding: 3px 4px; text-align: justify; width: 472px;">
<span style="font-size: xx-small;"><i><span style="color: black;">Συντονιστείτε στο διαγαλαξιακό ραδιόφωνο του <a href="http://www.radiobubble.gr/" target="_blank">radiobubble</a> </span></i></span><span style="font-size: xx-small;"><i><span style="color: black;">κάθε πέμπτη 18.00 με 20.00</span></i></span></div>
<div style="color: #02a0c7; display: block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0; padding: 3px 4px; width: 472px;">
</div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-66057767226727804632013-09-25T04:35:00.000+03:002013-09-25T04:37:30.501+03:00Θα κλάψω, αλλά δε θα φοβηθώ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μένεις αποσβολωμένη να κοιτάς μια χρονογραμμή που τρέχει και μιλά για θανάσιμο τραυματισμό. Περιμένεις ένα ιατρικό ανακοινωθέν το οποίο αργεί, όπως άργησε το ασθενοφόρο.<br />
Περιμένεις ένα ιατρικό ανακοινωθέν για να διαψεύσει αυτό που διαβάζεις, ότι ο θανάσιμα τραυματισμένος είναι νεκρός.<br />
Παιχνίδια αποκλειστικότητας.<br />
Ποιος θα γράψει πρώτος ότι είναι νεκρός.<br />
Ποιος θα γράψει πρώτος το όνομά του.<br />
Ποιος θα οικειοποιηθεί τη ζωή ενός αγωνιστή για να πνίξει τη δική του ανασφάλεια της άσκοπης ζωής.<br />
<br />
Κι έπειτα, ποιος θα καταδικάσει τη βία από όπου κι αν προέρχεται,<br />
ποιος θα πει ότι το είχε προβλέψει,<br />
ποιος θα επικαλεστεί τη θεωρία των δύο άκρων.<br />
Πότε θα εμφανιστούν "αυτόπτες μάρτυρες", "κάτοικοι", "αγανακτισμένοι".<br />
Πότε θα ξεπλύνουν από πάνω τους όλοι τη ναζιστική μυρωδιά και τα αίματα από τα χέρια τους. <br />
<br />
Κάθε μέρα ξυπνάς με πιο μεγάλο κόμπο. Κόμπο στην καρδιά, κόμπο στο λαιμό, κόμπο στο μυαλό. Κάθε μέρα βλέπεις τα όνειρά σου για ένα δίκαιο κόσμο να απομακρύνονται όλο και πιο πολύ.<br />
<br />
Ξέρεις ότι μπορεί να είσαι η επόμενη αν έχεις άλλο χρώμα επιδερμίδας, αν έχεις διαφορετικές προτιμήσεις, αν σκέφτεσαι αλλιώς. <br />
<br />
Παύλο Φύσσα είμαστε λίγοι, κατώτεροι των περιστάσεων.<br />
<br />
Θα κλάψω, αλλά δε θα φοβηθώ.<br />
Δε θα φοβηθώ να φωνάξω για το δίκαιο, δε θα φοβηθώ να φωνάξω ενάντια στ' άδικο.<br />
Κι είμαι έτοιμη απέναντι σε όλα τα μαχαίρια αυτού του κόσμου.<br />
Δε μου ανήκει τίποτα, δεν έχω τίποτα να φοβηθώ.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-3JHZTt3JHe8/UkI8ol0e83I/AAAAAAAABys/F_7u_qC8EFE/s1600/tumblr_m9b44r5yqt1qb8342o3_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="http://4.bp.blogspot.com/-3JHZTt3JHe8/UkI8ol0e83I/AAAAAAAABys/F_7u_qC8EFE/s400/tumblr_m9b44r5yqt1qb8342o3_1280.jpg" width="290" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://www.olschinsky.at/" title="Home">atelier olschinsky</a></td></tr>
</tbody></table>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-86217654646023254332013-09-16T02:12:00.000+03:002014-01-02T02:41:59.532+02:00Χρόνος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο χρόνος στον
άνθρωπο είναι αντιληπτός από τις επιδράσεις που έχει τόσο επάνω του όσο
και επάνω στο περιβάλλον του. Είναι η τέταρτη διάσταση, η πιο δύσκολα
κατανοητή. Ο χρόνος είναι μη αναστρέψιμος. </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Αναμνήσεις - όνειρα, παρελθόν - μέλλον, και στη μέση το παρόν που προσπαθείς να διαχειριστείς. <br />
<div>
Σκέψου όμως, οι ζωές που ζούμε δεν είναι τίποτα σε σχέση με τη ζωή αυτού του κόσμου. Με όσα έχουν γίνει ή όσα είναι να γενούν. </div>
<div>
<br /></div>
Μετριέται σε προσμονές, σε χρόνους που περιμέναμε κάτι να συμβεί. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο
χρόνος της τέχνης είναι διάφορος από τον πραγματικό, μέσα από μια ιδέα
μνήμη και φαντασία συναντιούνται. Η μεν μνήμη εκμηδενίζει την απόσταση
του παρελθόντος, η δε φαντασία εκμηδενίζει την απόσταση του μέλλοντος.
(1) Οι καλλιτέχνες έχουν τη δυνατότητα να
κάνουν μικρά τα ξίδια στο χρόνο, γιατί μιλούν με καλλιτέχνες και
φιλόσοφους του παρελθόντος όντας όμως μπροστά από την εποχής τους. Για αυτό το λόγο είναι πάντα σύγχρονοι. (2)</div>
<div style="text-align: justify;">
<div>
Η τέχνη αφήνει μνημεία που αντιστέκονται στο χρόνο, μεταλλάσοντάς τον, κλείνοτάς τον μέσα τους. </div>
Δε
φαίνεται σα να προσπαθούμε να δραπετεύσουμε από τη γραμμική πορεία του
χρόνου; γυρεύουμε μικρές ασυνέχειες, τρύπες, εξόδους διαφυγής. Για μένα
είναι μερη ανέπαφα από το περιβάλλον, ξεχασμένα, ακάλυπτοι
πολυκατοικιών, μια αποθήκη στο ύπαιθρο, ένας έρημος δρόμος.</div>
<div style="text-align: justify;">
Και για να παρατείνουμε το χρόνο μας εδώ γυρεύουμε αθανασία. (3)</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-63DPmB2axFU/UjY-cp4x8hI/AAAAAAAAByM/-EU7NWoYzBI/s1600/tumblr_mt5c668QLA1s5qhggo1_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="424" src="http://3.bp.blogspot.com/-63DPmB2axFU/UjY-cp4x8hI/AAAAAAAAByM/-EU7NWoYzBI/s640/tumblr_mt5c668QLA1s5qhggo1_1280.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><blockquote>
<b>Concrete</b><b> Residues</b> <a href="http://www.behance.net/gallery/Concrete-Residues/8036461" target="_blank">Per Bergmann</a></blockquote>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
(1) Μιχελής</div>
<div style="text-align: justify;">
(2) Ζ. Πιλαλί</div>
<div style="text-align: justify;">
(3) Μ. Κούντερα</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
*Σκέψεις για την εκπομπή της @kaloutsiki στο radiobubble.gr της Πέμπτης 12/9/2013 </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-26850776388147496532013-09-06T05:03:00.000+03:002013-09-06T05:13:01.195+03:00φωνές στο φωταγωγό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ήταν τρεις το βράδυ. Μια φωνή ακουγόταν από κάπου. Ακουγόταν σα να καλεί σε βοήθεια. Φωνή υπερήλικης. Για λίγο, μετά έσβησε. Μετά από λίγο ξανακούστηκε. Δε μπορούσα να προσδιορίσω από πού έρχεται. Άφησα τη δουλειά, σηκώθηκα και προσπάθησα να αφουγκραστώ. Σταμάτησε. Ξανακούστηκε από το φωταγωγό μαζί με κρότο, σα να χτυπά κάποιος τα σίδερα κάποιας φυλακής. "Τάκη", φώναζε "Τάκη βοήθεια" Μαζί ακούστηκαν και φωνές πνιχτες, πιο μακρινές "φύγε δε σε αντέχω πια". Συμπέρανα ότι είναι δύσκολη στιγμή της οικογένειας και έληξε ο συναγερμός μου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πήγα να πέσω για υπνο κι εκεί που με είχε σχεδόν πάρει άκουσα από το ανοιχτό παράθυρο πάλι την ίδια φωνή να φωνάζει τον Τάκη και να τον ρωτά πού να είναι. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το επόμενο πρωί έμαθα την ιστορία της κυρίας από τον 6ο που έχει Alzheimer, δεν αναγνωρίζει κανέναν και αναζητά συνεχώς το σύζυγό της, νεκρό εδώ και πολλά χρόνια. Τον αναζητά παντού φωνάζοντας τόσο που περαστικοί χτυπάν το κουδούνι για να ανέβουν να βοηθήσουν. Συζεί με μια κυρία που την βοηθά αλλά η ίδια την θεωρεί παρείσακτη, μια δεσμοφύλακα που της κρύβει ίσως τον αγαπημένο της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
{Σκέψου, ενα ταξίδι στο χρόνο, να ξυπνάς σε γερασμένο σώμα, όλα να έχουν αλλάξει κι εκείνος που αγαπάς να μην είναι εκεί. Η εγκατάλειψη να σε στοιχειώνει και να τον αναζητάς παντού χάνοντας τον ύπνο σου.}</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο χρόνος έχει σταματήσει εκεί που τον αγαπούσε. Παρόλο που τον έχασε από θάνατο, εκείνη ζει καθημερινά μια ανεξήγητη απώλεια, μια απόρριψη. Κι αυτό κάνει το όποιο ταξίδι στο χρόνο δυσβάσταχτο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFyp835PtIesUevXVDfLIu73B_xB8bdDFd1t7PgC8-ZHpWFtzcFxe3WoRGWucwRyN12M0kRuanQEEu55Z3YVOJjSn9ErAw4J-36gQ7F1eMkCSJOXn1DUEvixkZb-iGXM36KaWa7Ikypfo6/s1600/black_white.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFyp835PtIesUevXVDfLIu73B_xB8bdDFd1t7PgC8-ZHpWFtzcFxe3WoRGWucwRyN12M0kRuanQEEu55Z3YVOJjSn9ErAw4J-36gQ7F1eMkCSJOXn1DUEvixkZb-iGXM36KaWa7Ikypfo6/s400/black_white.jpg" width="314" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-6735136863699583732013-08-28T19:02:00.000+03:002013-08-29T00:01:11.877+03:00Ανοικειότητα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχει ένας δρόμος στα Εξάρχεια που είναι σαν κενό στο χωροχρονικό συνεχές, σα να έχεις τρυπώσει σε άλλη διάσταση |<i>η οδός Μεθώνης</i>| ένας δρόμος τόσος δα που συγκεντρώνει όλη τη σοφία του κόσμου. Στη Μεθώνης στάθηκα σε αυτό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSAeV6Nt__7IgxuwiZUhWjdhh0ftq3nVFLapa9bf_3Do68mZB7tcTUEtNXZcsUE_eknS0aBw7THmMhuOjuCx07S6SVTZUaDTpjbJbzPO5Lb_kZMLnK2AyfJWUAMs1-uitCc28skV7oPJ05/s1600/anoikeiotita.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSAeV6Nt__7IgxuwiZUhWjdhh0ftq3nVFLapa9bf_3Do68mZB7tcTUEtNXZcsUE_eknS0aBw7THmMhuOjuCx07S6SVTZUaDTpjbJbzPO5Lb_kZMLnK2AyfJWUAMs1-uitCc28skV7oPJ05/s320/anoikeiotita.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ανοικειότητα είναι σα να γνωρίζεις κάποιον, να ανακαλύπτεις κάποιον, ξανά και ξανά. Σα να βλέπεις το χαμόγελό του κάθε φορα και να μαζί να ανακαλύπτεις την πλάση. Σα να μην ορίζεις το χώρο σου, να αναιρείς συνέχεια τα όριά σου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η οικειότητα σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με τη συνήθεια. Είναι όσα έχεις συνηθίσει να βλέπεις. Έχουμε μεγαλώσει θρέφοντας ανεκτικότητα στην ασχήμια. Αυτό δημιουργεί διπλή ενόχληση: ενοχλούμαστε επειδή η ασχήμια είναι περίεργα οικεία αλλά κι από τη συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δε χρειάζεται να λες τίποτα, απλώς να χαμογελάς και κάθε φορά να γνωριζόμαστε από την αρχή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
:) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
_________________________________________________________________________________ </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><i>{όλες οι σκέψεις για την οικειότητα και την ανοικειότητα με αφορμή γεγονότα της επικαιρότητας: η μαντινάδα του Γ. Σμαραγδή προς τον Α. Σαμαρά: η αισθητική του γλειψίματος προς κάποιον "ισχυρότερο" είναι απωθητική, ωστόσο είναι περίεργα γνώριμη γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχουμε μάθει να την βλέπουμε. Κι ακόμα, ο <a href="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/1016419_10151604478610345_1243476031_n.jpg" target="_blank">προσωπικος χώρος</a> του Η. Κασιδιάρη στο σπίτι των γονιών του: η συλλογή ετερόκλητων αντικειμένων, όλων πομπωδών και εννοιολογικά φορτισμένων, εμφανώς ενταγμένων σε μια προσπάθεια δηλωτικής παρουσίας, δεν είναι ένας χώρος που δεν έχουμε δει παρόμοιό του. Κάποιος δικός μας, κάποιος συγγενής ή φίλος έχει έναν τέτοιο χώρο, μας είναι οικείος}</i></span></div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-58672940384732229152013-08-04T18:17:00.001+03:002013-08-04T18:22:26.570+03:00Αύγουστος (2013)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ο ήχος του καλοκαιριού ειναι ο ήχος που μπαίνει από τη μπαλκονόπορτα που έχεις αφήσει ανοιχτή για να κάνει ρεύμα, ένα μείγμα φωνών της γειτονιάς, τζιτζικιών, βουής του δρόμου. Αν ο ήχος που δε σταματά είναι ο λευκός θόρυβος, αυτός του καλοκαιριού είναι ένας πορτοκαλί θόρυβος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το καλοκαίρι δεν υπάρχει καταφύγιο. Δεν είναι ο ύπνος καταφύγιο, δεν είναι η αγρύπνια, δεν είναι η ησυχία. Δεν είναι οι ιδρωμένες αγκαλιές, δεν είναι τα παγωμένα ντουζ, τα δωμάτια με τα αιρκοντίσιον. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Αύγουστος είναι οι μικρές χαρές, μια φέτα καρπούζι το απόγευμα, ένα βιβλίο στο μπαλκόνι ενώ φυσάει αέρας και μια νυχτερινή βόλτα στην έρημη πρωτεύουσα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Οι μεγαλύτεροι εφιάλτες μου και πιο διαχρονικοί είναι από την παιδική μου ηλικία, τότε που παραθέριζα στο χωριό της γιαγιάς μου. Εκεί, σ' ένα ξωκλήσι, υπήρχε μια εικόνα με την αναπαράσταση της κόλασης. Εκείνα τα τέρατα κι εκείνο το ξωκλήσι με στοιχειώνουν ακόμα. Μικρή σκεφτόμουν ποιος ανθρώπινος νους ζωγραφίζει τέρατα για να σε κάνει να πιστέψεις. Πλέον ξέρω ότι ο φόβος είναι το πιο δραστικό μέσο χειραγώγησης. Στα όνειρά μου βουλιάζω στα μαύρα νερά κοιτώντας το λευκό εκκλησάκι και πνίγομαι. Αυτή είναι η πιο ζωντανή εικόνα που έχω από το καλοκαίρι. </i> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και προτιμώ το χειμώνα τελικά.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-3t15WzMP2jQ/Uf5xeVn_iHI/AAAAAAAABvQ/CzpDwA4udRk/s1600/tumblr_ma71odxPXR1roj2gxo1_500.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-3t15WzMP2jQ/Uf5xeVn_iHI/AAAAAAAABvQ/CzpDwA4udRk/s640/tumblr_ma71odxPXR1roj2gxo1_500.png" width="426" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://suck-s.tumblr.com/">photo source</a></td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-58031129175902312962013-07-31T03:04:00.001+03:002013-07-31T19:08:49.678+03:00εδώ μπαίνει ο τίτλος <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Πριν χρόνια πέθανε μια γειτόνισσα που είχε τρεις σκύλους. Έμενε μόνη κι τα σκυλιά ήταν η μόνη της συντροφιά. Κανείς δε βρέθηκε να ειδοποιήσει για το θάνατο, αυτόν τον μαρτύρησε η αποφορά από το πτώμα που για μέρες έμενε ανέπαφο μέσα στο κλειστό σπίτι. Ήρθε το υγειονομικό του Δήμου, το έθαψε. Τα σκυλιά για πολύ καιρό περιφέρονταν γύρω από το σπίτι με σαφώς λιγότερη ενεργητικότητα, ορφανά πια και με επιπλέον το βάρος της επιβίωσής τους. Αδέσποτα. Πιστά όμως στην ανάμνησή της. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Σήμερα που πέρασα από κει ήταν μόνο ένα από αυτά. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φιλία. </div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσα διαφορετικά είδη της μπορείς να βρεις; </div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν φίλοι που δε χρειάζεται να μιλάτε για να καταλάβεις τι σκέφτονται ή να πεις πώς αισθάνεσαι. </div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν φίλοι που κάνεις να τους δεις καιρό αλλά δεν έχεις χάσει ημέρα από τη ζωή τους, ζουν στη σκέψη σου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν φίλοι που έχουν διαμορφώσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. </div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν φίλοι που υπήρξαν κάτι διαφορετικό ίσως και μετά δεν ξέρεις τι.</div>
<div style="text-align: justify;">
Υπήρξαν φίλοι που δεν ήταν ουσιαστικά φίλοι. Πέρασαν κάποια στιγμή, έφυγαν, άφησαν πικρία. Αλλά και από αυτούς κέρδισες, ακόμα κι αν αυτό ήταν μια εμπειρία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όσο μεγαλώνει ο κοινωνικός σου κύκλος τόσο μεγαλώνει κι η ανάγκη για ύπαρξη προσωπικού χώρου. Οι φίλοι σου είναι τα αισθήματα που έχεις για αυτούς κι η πληρότητα που σου δημιουργούν, η αντανάκλασή τους μέσα σου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Για ένα σκύλο η φιλία είναι τέτοιας σημασίας όσο μια αντανακλαστική συμπεριφορά. Για το ανθρώπινο είδος είναι ένας τρόπος μικρής αθανασίας, να μείνει κανείς ζωντανός στη μνήμη των οικείων του. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw9h8AuNsqfUkB-Gr9AqSeGhptSgLl3KICe4NyVQ8ogpsHzVDxImYRzmBxQzxwKBeSD8tifPSPAtzPXtXYLuDZJWLUYx4mD6amsMygJ2kytjq6R-bTIee3SRY7ZHElS9yhtUbWwlEPSQTo/s1600/tumblr_mpros8fCHL1rveda2o1_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="488" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw9h8AuNsqfUkB-Gr9AqSeGhptSgLl3KICe4NyVQ8ogpsHzVDxImYRzmBxQzxwKBeSD8tifPSPAtzPXtXYLuDZJWLUYx4mD6amsMygJ2kytjq6R-bTIee3SRY7ZHElS9yhtUbWwlEPSQTo/s640/tumblr_mpros8fCHL1rveda2o1_1280.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Marionette Spectacle by <a href="http://www.saatchionline.com/bodrunova" target="_blank">Katerina Bodrunova</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-53510692224439199922013-04-02T02:20:00.000+03:002013-04-02T15:23:18.657+03:00Re... act Athens <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span lang="el-GR">Η
πόλη είναι ένας ζωντανός οργανισμός
που μεταβάλλεται ανάλογα με το έμψυχο
δυναμικό της. Είναι μια μεγάλης κλίμακας
αρχιτεκτονικό έργο. Ο σχεδιαστής καλείται
να αφουγκραστεί τις ανάγκες του πληθησμού,
να τις αξιολογήσει, να τις ιεραρχήσει
και να βρει τον καταλληλότερο τρόπο να
τις χωροθετήσει με τρόπο που όχι μόνο
να διευκολύνει την διαβίωση αλλά και
να βελτιώνει την ποιότητα ζωής του. Το πρώτο
γίνεται κυρίως με το σύστημα δικτύων
και μεταφορών (έργα υποδομής) και το
δεύτερο προδιαγράφοντας σχεδιαστικά
κριτήρια (συντελεστές δόμησης και
κάλυψης, χρήσεις γης και ελεύθεροι-κοινόχρηστοι
χώροι).</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span lang="el-GR">Σπάνια
ο σχεδιαστής – πολεοδόμος δουλεύει
</span><span lang="en-US">tabula
rasa. </span><span lang="el-GR">Τις
περισσότερες φορές δουλεύει σε ήδη
δομημένο περιβάλλον. Τα αποτελέσματα
του σχεδιασμού δε αργούν να βρουν
εφαρμογή λόγω πολλών εμπλεκόμενων
φορέων. </span></span>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Πριν
τους Ολυμπιακούς αγώνες η Αθήνα
μεταβαλλόταν ακτινωτά. Ο πλυθησμός των
προαστίων της μεγάλωνε από παλαιότερους
κάτοικους του κέντρου που το εγκατέλειπαν
δίνοντας χώρο σε νέους κατοίκους,
εσωτερικούς μετανάστες ή από άλλες
χώρες. Η Πλάκα ήταν από τις πρώτες περιοχές που αναπλάστηκαν. Ενώ πριν ήταν γεμάτη
κέντρα διασκέδασης, μεταβλήθηκε σε μεγάλο
βαθμό οικιστική περιοχή με εμποριο και
αναψυχή έτσι ώστε πλεον απευθύνεται
αποκλειστικά σχεδόν σε τουρίστες.
Ορισμένοι οδικοί άξονες παρέλαβαν
χρήσεις υπερτοπικού ενδιαφέροντος (Κηφισίας, Μεσογείων). </span>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Η
εγκατάλειψη του κέντρου (κυρίως περιοχών
βιοτεχνίας και χονδρικού εμπορίου που
μεταφέρθηκαν σε ΒΙΟΠΑ) οδήγησε σε
δημιουργίες νησίδων άλλων χρήσεων όπως
στην περίπτωση του Ψυρρή, που τελικά
όπως φάνηκε έγινε τόσο επιφανειακά που
ξεφούσκωσε γρήγορα. Όπως εδώ και μερικά χρόνια γίνεται στο Γκάζι και την ευρύτερη περιοχή του Κεραμεικού. </span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span lang="el-GR">Οι
Ολυμπιακοί αγώνες ήταν πρόκληση να
αλλάξει η Αθήνα. Η παρακαταθήκη που
άφησαν είναι το τραμ, -ένα σε μεγάλο
βαθμό δυσλειτουργικό λόγω ταχύτητας
και εμπλοκής στον οδικό ιστό μέσο- και
τα ολυμπιακά ακίνητα, αναξιοποίητα και
αυτά. Οι δημόσιοι χώροι που δόθηκαν ήταν
στη μέριμνα του οργανισμού ενοποίησης
αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, υπεύθυνου
για τις αναπλάσεις πλατειών όπως της </span><a href="http://omniatv.com/all-groups/viewdiscussion/413-5----?groupid=22">Ομόνοιας</a><span lang="el-GR">,
του περιπάτου της Διον. Αρεοπαγίτου
κ.α.</span></span></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span lang="el-GR">Από
τότε τι έχει αλλάξει για την πόλη; τι
μεσολάβησε από τότε; Οι περιοχές γύρω
από την Ομόνοια πάντα συγκέντρωναν
παραβατικές συμπεριφορές, είτε από
εσωτερικούς μετανάστες είτε από
αλλοδαπούς, όπως συμβαίνει πάντα σε χώρους με υψηλή συγκέντρωση πληθυσμού. Προσωπική εκτίμηση είναι
ότι αυτό που βασικά έχει αλλάξει στην πόλη τα τελευταία χρόνια είναι
η αντίληψη που έχουμε για το δημόσιο
χώρο: Ο κάτοικος της Αθήνας πλέον είναι
σε θέση να διεκδικήσει το δημόσιο χώρο
που δεν έχει. Μετά τους Ολυμπιακούς
πλήθυναν οι οικειοποιήσεις χώρων. Ο
δημόσιος χώρος έχει γίνει το πεδίο
πολιτικής διεκδίκησης: διεκδικείται
και χρησιμοποιείται για διεκδίκηση
(πάρκο Ναυαρίνου, Σύνταγμα καλοκαίρι
'11) </span><a href="http://omniatv.com/all-groups/viewdiscussion/329-4-------?groupid=22">λινκ</a></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Η
κρίση μας έφερε προ ενός τετελεσμένου.
Δε θα μπορούσαμε να πιστεύουμε ότι η
πτώση της εμπορικής κίνησης στο κέντρο
ή η υποβάθμισή του έχει να κάνει με τους
μετανάστες, ούτε με τις επαναλαμβανόμενες
πορείες. Και για αυτό κανένας αστικός
σχεδιασμός δε θα είχε στόχο να τονώσει
την εμπορική κίνηση. Όπως
η κεντρική διοίκηση αδιαφορεί για τη
ζωές των πολιτών, εξουθενόνωντάς τους
οικονομικά και κοινωνικά έτσι και στον
αστικό σχεδιασμό δεν υπάρχει μέριμνα
για τον απλό χρήστη του χώρου.</span>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Ας μην έχουμε αυταπάτες, οφέλη
από τον αστικό σχεδιασμό θα έχουν μόνο
οι επενδυτές, αυτοί που έχουν ήδη
επενδύσει ή που θα επενδύσουν. Σε αυτό
το πλαίσιο λοιπόν κι όπως έχει ήδη
ξεκινήσει στο Ελληνικό, ο δημόσιος χώρος
θα αρχίσει να μοιράζεται. Κι όπου δε
μοιραστεί, θα περιοριστεί η χρήση του.
-φυσικά <i>και</i> ως πεδίο διεκδίκησης-. Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον πεζόδρομο της Πανεπιστημίου να φιλοξενεί προσυγκέντρωση πορείας; Μένει στον
πολίτη μόνο ο χώρος που θα οικειοποιηθεί.
</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Για πολλούς
αρχιτέκτονες και στο γενικότερο πλαίσιο
απραξίας και έλλειψης πεδίου ενασχόλησης,
ο διαγωνισμός αυτός, του Rethink Athens, θεωρήθηκε
αναζωογωνητικός. Μάλιστα θεωρήθηκε ότι
έχει περισσότερο κύρος που οργανώθηκε
από το Ιδρυμα Ωνάση κι όχι από άλλο, δημόσιο φορέα. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Ο αρχιτέκτονας οφείλει να έχει όραμα για μια καλύτερη κοινωνία. Δε μπορεί να ενεργεί με γνώμωνα το κέρδος. Καλυτερα, δεν <i>πρέπει</i> να το κάνει. Ας επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-M5cUJcwIZ8s/UVoWpCJzVjI/AAAAAAAABqo/tsxlQRWsBAw/s1600/488268_519042468130864_331498819_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-M5cUJcwIZ8s/UVoWpCJzVjI/AAAAAAAABqo/tsxlQRWsBAw/s320/488268_519042468130864_331498819_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> </span>
</div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-61047234651245008212013-03-31T17:09:00.001+03:002013-03-31T17:09:35.194+03:00μικροί ήρωες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Εχθές βρέθηκα στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί ανάμεσα στα εγκαταλελειμμένα κτίρια του Οργανισμού Λιμένος, σε ένα βούρκο με κόκκινα νερά, είδα μια μεγάλης ηλικίας γυναίκα να ψαρεύει. Σκέφτηκα ότι μάλλον δε διαφέρει αυτό πολύ από το να ψάχνει κανείς στα σκουπίδια σαν αποτέλεσμα. Ωστόσο είναι κάπως διαφορετικό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω σε αυτό. Αυτή η γυναίκα έχει επιλέξει αυτό το μοναχικό τρόπο, μακριά από τα πολλά βλέμματα να βρει το φαΐ της αξιοπρεπώς. Κάθε επέμβαση θα την έφερνε σε δύσκολη θέση. Από την άλλη, πόσο πιο δύσκολη μπορεί να είναι η θέση κάποιου που δεν έχει να φάει; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πολύ αργότερα έπεσε το μάτι μου στο εξής: <i>η ζωή δεν είναι πρωταρχικά μια αναζήτηση ηδονής, όπως πίστευε ο Φρόιντ, ή μια αναζήτηση ισχύος όπως δίδασκε ο Άντλερ, αλλά μια αναζήτηση νοήματος. Το σημαντικότερο καθήκον του ανθρώπου είναι να βρει νόημα στη ζωή του. Τρεις είναι οι πιθανές πηγές νοήματος: η εργασία (να κάνεις κάτι έμπλεο σημασίας), την αγάπη (να νοιάζεσαι για έναν άλλο άνθρωπο), και το σθένος κατά τη διάρκεια δύσκολων καιρών. Το να υποφέρεις εντός και από μόνος σου είναι άνευ νοήματος, δίνουμε νόημα στα όσα υποφέρουμε και πώς αντιδρούμε σε αυτά. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ένας άνθρωπος μπορεί να παραμείνει γενναίος, αξιοπρεπής και ανιδιοτελής. Ή μέσα στην πικρή μάχη για αυτοσυντήρηση μπορεί να λησμονήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του και να καταλήξει απλώς και μόνο ένα ζώον.* </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ξέρεις, θαύμασα αυτή τη γυναίκα για το σθένος της. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε αυτό που ζούμε, μερικοί άνθρωποι γιγαντώνονται, γίνονται ήρωες. Σίγουρα έχεις έναν δίπλα σου και αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα μπορέσεις να βοηθήσεις χωρίς να θίξεις την αξιοπρέπειά του. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όχι από φιλανθρωπία, από αλληλεγγύη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-VeyoRbRt12c/UVhDTda996I/AAAAAAAABqY/Eza6ZRX77mo/s1600/5fd56902995011e28d7822000a1fa48d_7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-VeyoRbRt12c/UVhDTda996I/AAAAAAAABqY/Eza6ZRX77mo/s320/5fd56902995011e28d7822000a1fa48d_7.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πειραιάς/ Σιλό- λεπτομέρεια/ σκίτσο για πάντα ημιτελές</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*: το κείμενο από το βιβλίο του Βικτορ Ε. Φρανκλ το νόημα της ζωής</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-63297856976977916892013-03-25T23:35:00.001+02:002013-03-25T23:45:33.975+02:00ομορφιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Κάθε Σάββατο πηγαίνω στη λαϊκή της Καλλιδρομίου. Είναι ένα κομμάτι της ρουτίνας που βρίσκω αναζωογονητικό. Χρώματα, μυρωδιές, φωνές, σχεδόν ξένα προς το κέντρο της πόλης, του γκρίζου και της αποξένωσης γεμίζουν το μυαλό. Έχω πάρει και καροτσάκι, απαραίτητο όργανο του τελετουργικού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πάντοτε σταματώ στον πάγκο με τα λουλούδια στην κορυφή της Θεμιστοκλέους, εκεί που σταματά ο πεζόδρομος. Κοντοστέκομαι κάμποση ώρα να διαλέξω λουλούδια και συνήθως καταλήγω να παίρνω δύο- τρία μπουκέτα γιατί δε μπορώ να διαλέξω τα πιο όμορφα. Μάλιστα ο Δημήτρης, ο ανθοπώλης καμιά φορά όταν έχει όρεξη ή δεν έχει πολύ κόσμο μου τα δένει με πρασινάδα ή άλλα συνοδευτικά και με σκλαβώνει. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχω πετύχει μερικές φορές μια γιαγιά με τριμμένη ρόμπα, πασούμια και τρίχες στο πρόσωπο που έρχεται στον πάγκο και επεξεργάζεται τα λουλούδια. Δείχνει να έχει διάθεση να αγοράσει όμως ρωτάει πόσο κάνουν και κάνει να φύγει αναστατωμένη. Θέλει να ψωνίσει λουλούδια αλλά δεν την φτάνουν τα λεφτά της. Ο Δημήτρης της χαμογελά, την ρωτάει ποια απ 'όλα της αρέσουν, της τα τυλίγει και της τα προσφέρει ενώ της λέει "καλό σαββατοκύριακο γλυκιά μου". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://distilleryimage2.s3.amazonaws.com/881ff8365de711e2822f22000a9f09ca_7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://distilleryimage2.s3.amazonaws.com/881ff8365de711e2822f22000a9f09ca_7.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ξέρεις, διάβαζα το μπαχάρ* για την ομορφιά και αναρωτιόμουν τι είναι ομορφιά. Κατέληξα ότι ομορφιά είναι να προσφέρεις απλόχερα και να δίνεις χαρά. Θα μείνεις άναυδος με το τι ομορφιά υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, στα πιο απρόσμενα μέρη. </div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-70193809937239059002013-03-24T22:21:00.001+02:002013-03-24T22:21:58.929+02:00μπουγάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Κυκλοθυμία, όταν η διάθεση κάνει κύκλους. Από το ζενίθ στο ναδίρ, επαναλαμβανόμενα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορεί να φταίει που για καιρό παράχωνες πράγματα στην ντουλάπα της ψυχής σου και τώρα την άνοιξες και βρέθηκαν όλα βίαια στο πάτωμα | Μπορεί απλώς να φταίει η άνοιξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
{Μερικά "σ'αγαπώ" έχουν μεγαλύτερη σημασία από κάποια άλλα, θες είναι η ώρα που λέγονται, ο τόπος, οι συνθήκες, αντηχούν καλύτερα σε άδεια ψυχή, κάνουν ηχώ. Άλλα, όμως, δεν πρέπει να λέγονται γιατί ρίχνουν λίπασμα σε γη που δε θα ανθίσει ή γιατί δε σημαίνουν τίποτα από γράμματα το ένα δίπλα στο άλλο}</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Προς το παρόν, βάζεις μπουγάδα τα ρούχα και περιμένεις να στεγνώσουν για να τα τακτοποιήσεις καθαρά, με άρωμα λεβάντας ξανά στην ντουλάπα σου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χαμόγελο</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-xIwgvbA6JEc/UU9dKKCyWlI/AAAAAAAABp0/TgKaZo3Ss6k/s1600/simple.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-xIwgvbA6JEc/UU9dKKCyWlI/AAAAAAAABp0/TgKaZo3Ss6k/s320/simple.jpg" width="316" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-70962651710245659982013-03-19T00:03:00.001+02:002013-03-25T22:59:37.004+02:00παιχνίδια του μυαλού <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Μου είπε ένας φίλος ότι δεν πρέπει να ακούω μουσική όταν σκέφτομαι ή δημιουργώ γιατί με επηρεάζει συναισθηματικά και μειώνει την ευθυκρισία μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Αναρωτιέμαι πόσες λάθος αποφάσεις, πόσες λάθος γραμμές έκανα ακούγοντας μουσική. </div>
<div style="text-align: justify;">
Θα μπορούσα με σιγουριά να πω ότι όλα αυτά που έχω κάνει είναι λάθος, γιατί τα έχω κάνει υπό την επήρεια μουσικής. Ή μήπως η μουσική που επέλεξα ήταν η λάθος και με οδήγησε σε λάθος αποτέλεσμα;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και το soundtrack της ζωής μας; αυτό δε μειώνει την ευθυκρισία; εκείνη η μουσική που παίζει στο πίσω μέρος του μυαλού μας συνεχώς; Εκείνα τα deja vu μήπως είναι οι στιγμές που παίζει λούπα η ίδια μουσική; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και γιατί να συμβαίνει αυτό μόνο με τη μουσική και όχι με ο,τιδήποτε ανακινεί το συναίσθημα; Θα έπρεπε άραγε να είμαστε συναισθηματικά απομονωμένοι για να δημιουργήσουμε; Θα πρέπει να μην ακούμε για να μη νιώθουμε ή να να νιώθουμε και μετά να ακούμε;<br />
<br />
Φαντάσου να έφταιγε για όλα η ρε μινόρε... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/1lyu1KKwC74?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-15823599271052115572013-03-15T01:57:00.000+02:002013-03-15T14:03:57.575+02:00ο ακάλυπτος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Αθήνα, Κυψέλη: πυκνή δόμηση, συνεχές σύστημα. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ακάλυπτος: Το ακάλυπτο από δόμηση κομμάτι γης που αντιστοιχεί σε κάθε οικόπεδο- η "αυλή" ή το κενό που εκτείνεται κεντρικά του οικοδομικού τετραγώγου, άθροισμα των επι μέρους ακαλύπτων. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ακάλυπτος είναι μια τρύπα στο χωροχρονικό συνεχές. Ένα περίεργο, απόκοσμο μέρος που μπαίνει λιγοστός ήλιος και λιάζει κάποια χαλασμένη, ξεχαρβαλωμένη σκάλα υπηρεσίας. Ένα μέρος που κατοικούν μόνο γάτες, ποντίκια και κατσαρίδες, όχι απαραίτητα όλα, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρα, που επίσης λιάζονται στην ξεχαρβαλωμένη σκάλα. Αραιά κάνουν την εμφάνισή τους κάποιοι περίεργοι άνθρωποι για βιαστικό τσιγάρο στη βεράντα, για άπλωμα ρούχων και ασπρόρουχων -σεντόνια μεγάλα σαν οθόνες προβολής κενών μπομπινών- ή υπονοείται η παρουσία τους από φωνές πνιγμένες μέσα από κακοφτιαγμένα αλουμίνια. Απομεινάρια ανθρώπων, παρατημένα στρώματα που βρωμάνε από την υγρασία, ρούχα που ξέφυγαν από την απλώστρα και αναζήτησαν χώμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Καπνίζω στον ακάλυπτο. Δεν ξέρω πόσο διαρκεί το τσιγάρο. τρεις - πέντε αναπνοές; σε εκείνο το διάστημα έχω προλάβει να μετανιώσω που δε γεννήθηκα γάτα και δεν περιφέρομαι μέσα κι έξω απο αυτό χωροχρονικό συνεχές. Εκεί που σχεδόν τελειώνω τις αναπνοές μου, αρχίζει να παίζει μια μπάντα ένα ρετρό ρυθμό, θαρρώ πως ήταν το "ασ'τα τα μαλλάκια σου". Κοιτάω να δω αν υπάρχει κάποιος άλλος να μοιραστώ αυτό το αναπάντεχο. Ήχοι από το μίξερ του φούρνου στο αντικρυνό ισόγειο, ερμητικά κλειστά παράθυρα στο πορνείο διαγώνια, μια γυναίκα απλώνει τα ρούχα δίπλα χωρίς να δίνει σημασία. Μόνο μια τιγρέ αρσενική γάτα με κοιτά με νόημα, μάλλον γιατί οι γάτες τα κάνουν όλα λες και κατέχουν τη σοφία του όλου κόσμου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χαμογελώ. Μου περνά από το νου ότι εκείνη τη στιγμή, ακριβώς εκείνη, είμαι ευτυχισμένη επειδή βρίσκομαι αναμεσα σε μικρά απρόσμενα εκτός τόπου κι εκτός χρόνου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έπειτα γυρνώ στη δουλειά που κάνω κι όλα συνεχίζουν στην κανονική τους ροή, χωρίς ανατροπες ή παρεκκλίσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://24.media.tumblr.com/tumblr_m7kceyqngf1qfy8oro1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://24.media.tumblr.com/tumblr_m7kceyqngf1qfy8oro1_500.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">photo by <span class="action" data-post-url="http://cysaphoto.tumblr.com/post/27760743305"><a class="tumblelog" href="http://cysaphoto.tumblr.com/" rel="nofollow" title="Seizing the Moment">cysaphoto</a></span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-66962990311523411852013-02-03T04:03:00.001+02:002013-02-03T04:03:45.512+02:00μούδιασμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Βαρέθηκα να πέφτω από τα σύννεφα. Έπεσα μία, έπεσα δύο. Ε, μετά κάτι άρχισα να καταλαβαίνω. </div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως επίσης βαρέθηκα να σκίζω καλσόν, να κλαίω, να οδύρομαι. Βαρέθηκα την απάθεια, βαρέθηκα όμως και την κλισέ αντίδραση, την αδιέξοδη οργή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ξέρεις κάτι; Φαίνεται πως μεγαλώσαμε να γίνουμε μέτριοι. Να πιάνουμε την ακρούλα μας και να κάνουμε τη ζωούλα μας. Δεν έχω καμία ελπίδα από εμάς. Μας σιχαίνομαι. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μη επαρκείς. Αυτό είμαστε. Ανέτοιμοι, ύστερα από πρόσφατο σοκ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δε μπορώ να με κοιτούν μάτια μέσα από πρησμένες, μπλαβιές κόγχες χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Σαν τα χέρια μου να είναι πιο δεμένα από τα χέρια συλληφθέντων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχω κουραστεί από το ρόλο του αλλοπρόσαλλου αλληλέγγυου, παρόντος με κάθε αφορμή. Χρειάζομαι να επαναπροσδιορίσω τον τρόπο της δημιουργικής αντίστασής μου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θυμάμαι κάπου κάπου την εικόνα του χαμογελαστού κοριτσιού από την ανακάταληψη της Βίλλας Αμαλίας. Στο τζάμι μπροστά της είχε μια καρδιά ζωγραφισμένη στη σκόνη και την υγρασία κι ένα "σ'αγαπώ". Δεν ξέρω αν ήταν το αγόρι της ή κάποιος άλλος φίλος που κίνησαν αυτό το χέρι που το έγραψε αλλά αυτή η εικόνα μου έδωσε να καταλάβω ότι μόνο μέσα από την αγάπη μπορεί να βγει κάτι. Μόνο με κίνητρο την αγάπη γίνεται η επανάσταση, γιατί το μίσος φέρνει κι άλλο μίσος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορεί να είναι μια ηλίθια ιδέα. Μπορεί να μην αξίζει μια δεύτερη σκέψη. Μπορεί μερικοί άνθρωποι να μην αξίζουν τίποτα περισσότερο από αγνό μίσος. Αλλά σκέψου μόνο ότι το μίσος μας έχει φέρει ως εδώ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι είμαστε σε αδιέξοδο, δεν το βλέπεις; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-9W09Jp-bVN4/UQ3Er_dxcYI/AAAAAAAABpU/2RO9tHFaDUk/s1600/smiling.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="312" src="http://1.bp.blogspot.com/-9W09Jp-bVN4/UQ3Er_dxcYI/AAAAAAAABpU/2RO9tHFaDUk/s400/smiling.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-63378386997299120102013-02-02T02:14:00.000+02:002013-02-02T02:15:40.897+02:00ρεύμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Τα χέρια σου
ήταν δένδρα</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Τα άπλωνες κι
ανέπνεες</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Τα πόδια σου
ρίζες βαθιές στη γη</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Τώρα μετέωρος
στέκεις, χωρίς ρίζα, χωρίς αναπνοή</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Τα μάτια σου
άλλοτε σκηνικά</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
σήμερα κενά, ένα
θέατρο χωρίς ηθοποιούς, χωρίς θεατές</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Κι η δημοκρατία
τους;</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Τίποτα περισσότερο
από ένα στημένο παιχνίδι, ένα παιχνίδι
ρόλων:
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Εξουσιαστή- εξουσιαζόμενου.
Θύματος- θύτη.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Μπορείς να
μαντέψεις σε ποιανού τη θέση είσαι
πάντα.
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Το ρεύμα διαπερνάει
το κορμί σου.
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Κι είναι το
τελευταίο που νιώθεις έπειτα από την
αγωνία της καταδίωξης.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Μπορούσες να
φανταστείς άραγε ότι το καλύτερο μέλλον
που σχεδίαζες
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
θα έληγε με αυτό
τον τρόπο;</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Σιωπή.</div>
</div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7449293667785806340.post-45553835473875606732013-01-29T01:18:00.001+02:002013-01-29T01:26:46.677+02:00Μετάβαση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Ήταν ένα παιδί που είχε μεγαλώσει σε ένα μικρό σπίτι λίγο έξω από την Αθήνα. Νόμιζε ότι η ζωή του ήταν δεμένη με τον τόπο και το περιβάλλον που είχε συνηθίσει. Μέχρι που για κάποιο λόγο έφυγε. Κι από εκείνη τη στιγμή επεδίωκε τη φυγή. Φυγή από τον τόπο, φυγή από το χρόνο. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Ξέρεις ότι περιμένεις κάτι. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Συνεχίζεις να περιμένεις χωρίς να ξέρεις τι. Κάποια στιγμή η ανυπομονησία χτυπάει κόκκινο. Ξέρεις τότε ότι έφτασε η ώρα. Γιατί δε μπορείς να περιμένεις, πρέπει εσύ να δημιουργήσεις τη "μοίρα" σου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Απλούστατα γιατί δεν υπάρχει μοίρα. Η ζωή είναι συγκυρίες και επιλογές. Επιλογές που κάνεις δεδομένων των συγκυριών.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Το χειρότερο με τις φυγές, μικρές ή μεγάλες, είναι που πρέπει να έχεις τον εαυτό σου παρέα. Μπορεί να είναι και καλό. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τον φοβάσαι αυτή την συναναστροφή. Γιατί στην τελική είναι ο μόνος που σου μένει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-FQ9jUXUa25Q/UQcHChGvmrI/AAAAAAAABoc/xUqZ-7fs8KA/s1600/580385_10151186939844920_237313692_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="263" src="http://1.bp.blogspot.com/-FQ9jUXUa25Q/UQcHChGvmrI/AAAAAAAABoc/xUqZ-7fs8KA/s400/580385_10151186939844920_237313692_n.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 18px; text-align: left;">Fernando Botero Park Library / G Ateliers Architecture</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<br />
<br /></div>
πετρούλαhttp://www.blogger.com/profile/08111889215650462231noreply@blogger.com0